2021-10-05

De impact van trauma

In hypnose werk ik met regressie, waarbij mensen teruggaan naar hun vroege kinderjaren tussen nul en zeven jaar. Alles wat daar gebeurde, heeft impact op hoe mensen op latere leeftijd in het leven staan. Het onderbewuste vertelt exact waar de problemen zijn ontstaan en deze ervaring kan gewist worden in het (cel) geheugen. Ik heb wel eens mensen in hypnose, die in regressie teruggaan naar de tijd in de moederschoot. Alles wat ze daar oplossen, zorgt ervoor dat ze zich in het hier en nu opgelucht voelen, alsof er een oude last van hun schouders is gevallen. Onbewust hadden zij iets van hun ouder overgenomen en meegedragen.

Aanleiding van deze blog is een reactie in een patiëntengroep, waar ik als heuppatiënt lid van ben. Orthopeden hadden een jonge moeder, wiens kind heupdysplasie heeft, verteld dat de behandelingen geen impact zouden hebben op de baby. Daar schrok ik van. De moeder gaf aan dat haar kind er wel degelijk op reageerde (met huilen.) Zij luisterde naar haar moederinstinct en zorgde ervoor dat haar baby voldoende door haar werd aangeraakt en gekoesterd. Dat is verstandig, om te voorkomen dat er op latere leeftijd misschien geen hechtingsproblemen ontstaan.

Ik spreek ook uit ervaring. Zelf lag ik als dreumes met een heupdysplasie in het ziekenhuis en dat doet toch iets met je. Ik veranderde van een vrolijk kind, dat iedereen vrolijk gedag zei, in een teruggetrokken, stil kind. Op latere leeftijd voelde ik tijdens EMDR therapie de tractie band nog om mijn enkels zitten. En dan wordt door sommige psychologen beweerd: ‘je kunt je dat op zo’n jonge leeftijd niet herinneren.’ Misschien niet bewust, maar blijkbaar wel degelijk op onbewust niveau. Deskundigen, zoals geboorteconsulente Anna Verwaal en Dr. Gabor Maté spreken over dit thema, waaruit blijkt dat vroeg-kinderlijke trauma’s de blauwdruk zijn van iemands leven. Gelukkig kan iemand hiervan herstellen en een nieuw leven beginnen.

Gemarineerd in vruchtwater
Volgens Anna Verwaal zijn de conceptie, de ervaringen van de foetus in de buik en de geboorte van invloed op iemands leven, gezondheid, welzijn en intelligentie. Gemarineerd in vruchtwater, zijn de foetussen vermengd met de emoties van de moeder. Met haar zijn zij volledig verbonden door de navelstreng. In een van haar Ted Talks, vertelt ze dat er nog niet zo lang geleden werd gedacht dat baby’s geen pijn konden voelen, laat staan dat ze zich de omstandigheden rondom hun geboorte konden herinneren. Verwaal haalde een voorbeeld aan uit haar werkervaring, waar ze contact had met een te vroeg geboren baby in een ziekenhuis.  Baby Sultan zocht zelf actief contact met Anna Verwaal, door naar haar vinger te reiken en erin te knijpen. De enige aanraking die hij kreeg, was tijdens de medische behandelingen die de vroeg geborene onderging. Sultan was verlaten door zijn ouders. Hieruit concludeerde zij dt baby’s zich wel degelijk bewust zijn van hun omgeving. Coeveuse baby’s houden volgens de geboorteconsulente hun hele leven een gevoel van isolatie van de buitenwereld. Ze zijn ook heel gevoelig voor fel licht, aanraking en harde geluiden en zijn zich bewust van andere baby’s in hun omgeving, die directe medische hulp nodig hebben.
Anna Verwaal beweert dat moeilijke bevallingen niet op zichzelf staan. Vaak zijn die moeders ook met moeite ter wereld gekomen. Het is volgens haar de taak van de volwassenen, om de ketting te doorbreken door de vroegere mentale jas van hun moeder af te leggen en hun eigen ‘kleding’ te gaan dragen. Dat wil zeggen; het lichaam moet loslaten wat het haar hele leven heeft vastgehouden. Dat kan met lichaamswerk, maar ook in een regressie (een vorm van hypnose die ik ook aanbied.)

Aanraking is essentieel
Ook volgens Dr. Gabor Maté manifesteert vroeg kinderlijke stress zich in het lichaam. Maté is deskundige en expert in verslaving, trauma, ontwikkeling van kinderen en de relatie tussen stress en ziekte. In de Motherkind podcast, zegt hij dat kinderen zich emotioneel terugtrekken van hun ouders, wanneer hun behoeften genegeerd worden. Het kind leert bovendien dat het niet belangrijk is. Dr. Maté is dan ook geen voorstander van het negeren van huilbaby’s als methode om het kind rustig te krijgen. Kinderen van zes maanden hebben fysieke aanraking nodig. Dit is essentieel voor hun overleving. Ze willen bij hun ouders horen. “Doen kinderen het in hun eerste drie levensjaren goed, dan kunnen ze zich op latere leeftijd ontspannen”, zegt hij. Emotioneel afstandelijke ouders (die meestal zelf ook zo opgevoed zijn), creëren kinderen die in een vecht-vlucht modus terecht komen, waarin ze niets leren, behalve zichzelf verdedigen. De relatie is voorwaardelijk en alleen acceptabel wanneer ze hun ouders pleasen. Er kan kortom niet op de ouders worden gerekend voor onvoorwaardelijke liefde en aandacht. Het kind wordt niet gezien en erkend met alles wat er is. Volgens Maté is de jachtige maatschappij debet aan de verwaarlozing. Wanneer ouders desondanks aan hun eigen behoeften (o.a. verminderde werkdruk, ontspanning) voldoen, heeft dat een positieve impact op het kind.

Wil je naar aanleiding van deze blog in regressie, neem dan gerust contact met mij op.